Meet me halfway
Door: michelleheeringa
Blijf op de hoogte en volg Michelle
18 November 2011 | Indonesië, Bali
November 2011, still in Gilli Trawangan.
Mijn moeder heeft me ooit iets gezegd over genieten en het was in de trant van; ‘ga op het hoogtepunt weg, zodat je gevoel ook op het hoogtepunt blijft’. Ze heeft gelijk. Als ik hier op de darkmoon party sta, 4 uur lang lekker heb gefeest, het nog steeds naar me zin heb als ik om me heen kijk, me nog niet te brak voel om terug te lopen, de mensen nog niet te dronken zijn om alleen maar bullshit uit te kramen, kijk ik de volgende dag met een lekker gevoel terug naar dit feestje.
Tot nu toe ben ik tijdens het reizen, op plekken waar ik eigenlijk nog wel langer kon/wilde blijven, op het hoogtepunt weggegaan. Een paar keer heb ik vol overtuiging gedacht;‘hier kom ik zeker terug’. En dat was ik ook van plan. Na Bali wilde ik terug naar Phi Phi of Don Det en vandaaruit Cambodja en Vietnam ontdekken. Ik zit ondertussen op de helft van mijn reistijd en ondanks dat ik mijn hoogtepunt in Gili al heb bereikt, ben ik hier nog steeds. Waarom? Ik geef je een doorsnee avond, afgelopen woensdag, 15 november.
Met Jajoi, een Japans meisje (we zijn een grappig stel want zij zegt bijna niks, is de rust haarzelf en ik praat heel veel en vraag haar de oren van haar kop over Japan en haar leven) ga ik, na een dagje rondlopen op Gili Meno, naar de sunset bar. Hier kom ik een paar keer per week. Het is de mooiste plek van het eiland om de zonsondergang te zien (als de lucht clear is zie je de vulkaan van Bali aan de andere kant van de zee) en ze geven hier vuurshows. Als de bar sluit vragen onze vrienden die daar werken of we zin hebben om bij hun verblijf some risewine te drinken. In plaats van binnen op de bank een glas wijn te drinken, zit ik nu buiten in een barunka (hutje van hout) en drinken we om de beurt een shotje wijn. 1 jongen speelt gitaar en de andere jongens zingen (ik wil wel mee zingen maar ken nog niet genoeg Bahasa Indonesia). Ze gaan er helemaal op in. Een van de jongens is even weg en komt terug met een ‘surprise’. Hij heeft popcorn, kroepoep en een soort spicy soep meegenomen. In plaats van een toostje, koekie of chippie doop ik nu popcorn in soep met een vreemd smaakje . Funny!
Rond middennacht lopen we met een kippengangetje ( slowly, alles gaat very slow) naar de Irish bar, waar op woensdagavond feest is. Het staat vol toeristen, maar ook de locals houden van een feestje. Ze kunnen allemaal onwijs goed breakdancen en battlen met de toeristen. Jajoi loopt met me mee terug en valt bij mij thuis op het matras in de woonkamer in slaap. Ik leg m’n sarong om haar heen en bedenk; zolang de dagen hier nog vol verrassingen en hoogtepunten zitten, zit ik goed in Gilli!
Pa, jij vroeg me 10 verschillen tussen Thailand en Indonesië te geven. Ik heb nog niet genoeg van Indonesië gezien (ben ik wel van plan) om je deze nu al te geven, maar heb wel een voorbeeld over verkopers die je (volgens mij overal te wereld) op straat iets proberen te verkopen. In Thailand kwamen ze (met alle respect) altijd met hun handeltje voor m’n neus staan, vaak zonder iets te zeggen en bleven net zo lang staan totdat je 3x ‘nee, bedankt’, hebt gezegd. Hier vragen ze eerst waar je vandaan komt (“aah Holland, hoe gaat ie?”) en als je netjes bedankt krijg je altijd iets terug van; ‘enjoy your diner’ of ‘enjoy your holiday’. De mensen doen meer moeite om je een goed gevoel te geven. Je bent geen nummer. Als ik bijvoorbeeld langs de surfbar fiets hoor ik soieso iemand (die daar werkt) roepen: ‘Apa kabar?’ Als het mijn vriend Agus is, stop ik en maak ik een praatje aan de bar. Ik bedenk me dat ik eigenlijk wel trek heb en bestel noodles aan de overkant bij een local tentje. Ik ben van plan om het daar op te eten maar nee, Agus zet al een barkruk voor me klaar en ik ben welkom om mijn eten en koffie aan de surfbar te eten. Een uur later ga ik weg, zonder dat ik daar een euro (ik bedoel Roepia haha) heb uitgegeven. Agus wenst me een fijne dag en gaat relaxed verder met zijn surftekening. Goed gevoel geven staat boven geld nemen. Nice!
Mijn moeder heeft me ooit iets gezegd over genieten en het was in de trant van; ‘ga op het hoogtepunt weg, zodat je gevoel ook op het hoogtepunt blijft’. Ze heeft gelijk. Als ik hier op de darkmoon party sta, 4 uur lang lekker heb gefeest, het nog steeds naar me zin heb als ik om me heen kijk, me nog niet te brak voel om terug te lopen, de mensen nog niet te dronken zijn om alleen maar bullshit uit te kramen, kijk ik de volgende dag met een lekker gevoel terug naar dit feestje.
Tot nu toe ben ik tijdens het reizen, op plekken waar ik eigenlijk nog wel langer kon/wilde blijven, op het hoogtepunt weggegaan. Een paar keer heb ik vol overtuiging gedacht;‘hier kom ik zeker terug’. En dat was ik ook van plan. Na Bali wilde ik terug naar Phi Phi of Don Det en vandaaruit Cambodja en Vietnam ontdekken. Ik zit ondertussen op de helft van mijn reistijd en ondanks dat ik mijn hoogtepunt in Gili al heb bereikt, ben ik hier nog steeds. Waarom? Ik geef je een doorsnee avond, afgelopen woensdag, 15 november.
Met Jajoi, een Japans meisje (we zijn een grappig stel want zij zegt bijna niks, is de rust haarzelf en ik praat heel veel en vraag haar de oren van haar kop over Japan en haar leven) ga ik, na een dagje rondlopen op Gili Meno, naar de sunset bar. Hier kom ik een paar keer per week. Het is de mooiste plek van het eiland om de zonsondergang te zien (als de lucht clear is zie je de vulkaan van Bali aan de andere kant van de zee) en ze geven hier vuurshows. Als de bar sluit vragen onze vrienden die daar werken of we zin hebben om bij hun verblijf some risewine te drinken. In plaats van binnen op de bank een glas wijn te drinken, zit ik nu buiten in een barunka (hutje van hout) en drinken we om de beurt een shotje wijn. 1 jongen speelt gitaar en de andere jongens zingen (ik wil wel mee zingen maar ken nog niet genoeg Bahasa Indonesia). Ze gaan er helemaal op in. Een van de jongens is even weg en komt terug met een ‘surprise’. Hij heeft popcorn, kroepoep en een soort spicy soep meegenomen. In plaats van een toostje, koekie of chippie doop ik nu popcorn in soep met een vreemd smaakje . Funny!
Rond middennacht lopen we met een kippengangetje ( slowly, alles gaat very slow) naar de Irish bar, waar op woensdagavond feest is. Het staat vol toeristen, maar ook de locals houden van een feestje. Ze kunnen allemaal onwijs goed breakdancen en battlen met de toeristen. Jajoi loopt met me mee terug en valt bij mij thuis op het matras in de woonkamer in slaap. Ik leg m’n sarong om haar heen en bedenk; zolang de dagen hier nog vol verrassingen en hoogtepunten zitten, zit ik goed in Gilli!
Pa, jij vroeg me 10 verschillen tussen Thailand en Indonesië te geven. Ik heb nog niet genoeg van Indonesië gezien (ben ik wel van plan) om je deze nu al te geven, maar heb wel een voorbeeld over verkopers die je (volgens mij overal te wereld) op straat iets proberen te verkopen. In Thailand kwamen ze (met alle respect) altijd met hun handeltje voor m’n neus staan, vaak zonder iets te zeggen en bleven net zo lang staan totdat je 3x ‘nee, bedankt’, hebt gezegd. Hier vragen ze eerst waar je vandaan komt (“aah Holland, hoe gaat ie?”) en als je netjes bedankt krijg je altijd iets terug van; ‘enjoy your diner’ of ‘enjoy your holiday’. De mensen doen meer moeite om je een goed gevoel te geven. Je bent geen nummer. Als ik bijvoorbeeld langs de surfbar fiets hoor ik soieso iemand (die daar werkt) roepen: ‘Apa kabar?’ Als het mijn vriend Agus is, stop ik en maak ik een praatje aan de bar. Ik bedenk me dat ik eigenlijk wel trek heb en bestel noodles aan de overkant bij een local tentje. Ik ben van plan om het daar op te eten maar nee, Agus zet al een barkruk voor me klaar en ik ben welkom om mijn eten en koffie aan de surfbar te eten. Een uur later ga ik weg, zonder dat ik daar een euro (ik bedoel Roepia haha) heb uitgegeven. Agus wenst me een fijne dag en gaat relaxed verder met zijn surftekening. Goed gevoel geven staat boven geld nemen. Nice!
-
19 November 2011 - 09:27
PAPS:
OKE MOP....DAT IS DUS EEN DUIDELIJK VERSCHIL TUSSEN DE 2 LANDEN...KAN ER VEEL BIJ VOORSTELLEN DUS JE UITLEG KOMT BIJ MIJ GOED OVER...JE VOELT JE DAAR DUS NOG STEEDS HEEL GOED OP JE PLEK...NOG STEEDS OVERTUIGD OM CAMBODJA/VIETNAM MEE TE PAKKEN?...WANT HOE GAAT HET DAAR DAN HE?....MAAR BEN OVERTUIGD DAT JE DAAR WEL JE HUISWERK OVER DOET TOCH?....CARPE DIEM....KUZZZ...DADDY. -
19 November 2011 - 17:54
Tanta Michelle:
Fijn dat je je hier zo goed voelt en blijf dus ook zeker nog maar even. je hebt nog tijd genoeg om naar de andere landen te gaan maar vietnam is ook zeer zeker de moeite waard om te ervaren. En waarschijnlijk Cambodja ook.
Dus neem lekker je tijd en geniet!!
Ik denk aan je,
Liefs,
Michelle -
23 November 2011 - 17:20
Simone:
Miesie,
Jaloerssssssssssssss hahahaha. Ik ben zo blij dat je het enorm naar je zin hebt. Echt wijfie je moet serieus een boek of zo gaan schrijven. Je schrijft zoooo goed en lekker leesbaar. En je verhalen boeien en pakken je gelijk.
Hier gaat alles zijn gangetje.
Liefie I love you and I miss you.
Tot snel weer.
Hele dikke kus en hele dikke knuffel.
xxxxxxxjes
Simone.
-
26 November 2011 - 18:18
Francis En Murielle:
Knuffel van Francis en ook van Joey hahahahaha
Verder wat een geweldig verhaal en wat begrijp ik dat je dan Indonesie vele maler prettiger vind dan Thailand maar dat had ik wel verwacht. gek genoeg spreekt mij daarom Thailand en Turkije en ald ie landen waar ze je 'lastig' vallen met alle respect voor hun manier van het benaderen van toeristen, niet echt aan. ik houd er niet van en de manier zols je beschrijft hoe het gaat op Gili is veel intuitiever en menselijker waardoor je als mens inderdaad veel opener en puurder kan uiten en als je dat wil dan moet je dus daar zijn! Ik wil dat ik er ook ben:).
Goed van je hoor dat je op het hogte punt weg gaat daar waar het goed voelt maar niet goed genoeg om er 'te' lang te bliven op die bewuste plek. Blijkbaar heb je dat gevoel wel op Gili/Bali en luister je goed naar wat je ect voelt en wat je behoeftes zijn.
Ga maar lekker door naar Vietnam en Cambodja maar laat je inerdaad goed informeren schat en ga er met iemand naar toe liever maar ja dat moet je maar bekijken natuurlijk ;).
XXXXXXXXXXXXXX
-
29 November 2011 - 08:57
Hans Akkerman:
ha die Michelle,
Ik ben weer helemaal op de hoogte van je verlengde vakantie. Terwijl wij hier maar doorsappelen bij de SWV zit jij de hele dag maar de genieten en te feesten. Ik kan niets anders zeggen dan: je hebt gelijk, Michelle. Geniet er maar van! See you in May!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
