Some nature, some culture and some Adventure
Door: michelleheeringa
Blijf op de hoogte en volg Michelle
24 Februari 2012 | Indonesië, Batavia
De start van 2012 wordt bij de surfbar (voetjes in het zand, bomfire op het strand) ingeluid.
Ik besluit vanuit Gili een weekje op ‘ vakantie’ te gaan naar Kuta Lombok om mijn Italiaanse vriendin Alice op te zoeken. Alice ontmoette ik twee maanden eerder voor het eerst in Edy’s homestay, (samen met Anna!) completely high on mushrooms. Ze liet haar tas en professionele camera achter in onze kamer en trok een Franse duikinstructeur, die toevallig naast haar zat, aan zijn hand om een stukje over het strand te gaan lopen. “ I wanna see the stars with you”. Toen ik haar een uur later op straat tegenkwam gaf ze diezelfde jongen een kus op zijn mond en zei; “ it was nice with you, but now it’s time to party with these girls so see you next time”. Ze liet hem daar staan en ging met ons mee naar Rudy’s bar. Just like that.
Diezelfde meid bezocht mij een maand later in Ubud (waar ik overnachtte om voor mijn visa naar Singapore en terug naar Indonesie te vliegen) en vertelde vol passie over haar reis naar Flores en haar romance met een Nederlandse jongen.
Diezelfde meid zorgde er weer een maand later voor dat ik in Kuta in Banana homestay terecht kwam. Een homestay met 5 kamers (aan de overkant was de bouw van 5 nieuwe kamers gestart), gerund door een famillie, waarvan alleen de oudste zoon ‘redelijk’ engels spreekt.
We lieten ons natregenen op de scooter en ondanks dat zag ik waarom zij al een maand in Kuta was. Overdag nam ze me mee naar Astari (een restaurant op de berg met het uitzicht dat ik al eerder op anzichtkaarten had gezien) liet ze me de verschillende surfspots zien.
S’ avonds zaten we op haar veranda bij de homestay, met alle gasten die in de homestay verbleven, met alle kinderen (en hun nieuwsgierige oogjes) van de velen Ibu’s die rondom de homestay leven (en ons van koffie en een schone kamer voorzien) en met een paar local jongens (die klanten voor het surfen proberen te scoren). Er werd (natuurlijk) over reizen en surfen gepraat, er werd (natuurlijk) gitaar gespeeld maar er werden ons ook Indonesische liedjes door de kinderen en Ibu’s geleerd. Er werden poi’s en jongleerballen uit de backpacks gehaald.
Er werd uitgewisseld in verschillende talen, met mensen met verschillende leeftijden en verschillende talenten. En dat allemaal zonder elektriciteit dus met kaarslicht, zaklampen en het licht van de sterren!
En vanaf een afstandje zat Anya, de witte hond, dit allemaal met haar staart tussen haar benen te bekijken. Nog steeds ben ik er niet helemaal achter waarom de hond in Lombok als stront behandeld wordt en waarom er stenen naar Anya gegooid worden (wat kan zij eraan doen dat ze aanwezig is, dat ze leeft en dus af en toe haar poten moet strekken?). Als Anya 10 meter van mijn veranda af lag te slapen en ik mijn deur opendeed, vluchtte ze al weg. Poor, hungry thing.
Een hond hoor je in de optiek van een Sasak (cultuur van Lombok) niet aan te raken, laat staan liefde te geven. Een hond is alleen goed als waakhond, voor de nacht.
Maar toen ik 2 weken later nog steeds in Banana Homestay leefde (missie; voor elke mooie baai minstens 1 dag in Kuta zijn!) lukte het mij om Anya te aaien. En toen ik met mijn rugtas op naar Tanjuun Aan verhuisde rende ze achter mijn scooter aan, vanaf de bananenbladeren die het pad naar de weg bedekken tot aan de weg...
Natuurlijk was het jammer om de famillie & Anya te verlaten maar hoe kun je een bungalow aan mijn meest geliefde baai uit de omgeving voor een goeie deal afslaan? Ik kwam al bijna dagelijks bij de Sama Sama bar. Soms om over het strand te lopen, soms om de berg voor sunset te beklimmen en soms om koffie met Bapak te drinken. Nu werd ik sochtends wakker, keek naar de buffalows die over het strand door een hond geleid werden, maakte mijn eigen pannenkoek in de keuken van de bar, liep hard over het strand en deed nog een zwemslag in de zee als cooling down ;)
En ik had het strand voor mezelf, of met Alice samen. Maar een paar nachten later sliepen er mensen vanuit heel Lombok en Zimbawa in baruka’s op het strand, koffiekan en noodles mee, want de traditionele Sasak feestweek was uitgebroken. Twee nachten lang werden we door de Ibu voor 05:00 uur gewekt om wormen in de zee te zoeken en als lunch te eten. In het grasveld werden paardenraces gehouden en na afloop werden de paarden gewassen in de zee. Alice; “ i have no words”. Magisch gezicht hey! Downtown werden de stokgevechten gehouden. Het was een gekkenhuis in Kuta en een gekkenhuis om dit mee te maken.
Of ik nog gesurfd heb? Ik ben naar de populairste surfbreak van Indonesie, Banko Banko, dessert point gereisd. Super mooie rit langs de westkust, de zuidelijke Gili’s zien liggen, door de rimboe getoerd en aangekomen op zoek naar een homestay want door het regenseizoen was er niks open. Uiteindelijk aan het strand met de langst uitgestrekte surfbreak een slaapplek gevonden (een houten plek met een matras op de grond waar je een eigen douche mocht creeeren met een waterput en emmertje). Op stap door de rimboe, op zoek naar eten. Tempe en groenten kunnen vinden in the middle of knowhere, rijst geschonken door de Ibu en in local style met onze handen gegeten. Nu zou er een tof verhaal moeten komen over hoe ik met mijn boord over de golven heen vloog, maar had nog maar 3x gesurfd en vond het wel genoeg avontuur...
-
24 Februari 2012 - 12:50
Mammie :):
Schattie toch wat heerlijk he??!! Gelukkig hebben we flink gebeld de afelopen paar maanden met elkaar en was ik al behoorlijk op de hoogte maar wat leuk om het zo terug te lezen en wat heerlijk om te lezen dat je reis de juiste keus was op een onhandig moment misschien maar toch ;).
Als moeder ben ik bere trots op je dat je deze reis maakt en dat de reis je zo ontzettend goed doet......
XXXXXXXX -
24 Februari 2012 - 16:10
Andres:
jeez, ik kan het zo slecht lezen. ik ben telkens zoooo jaloers, nee verkeerde woord, eeeeh, ik zie het gewoon voor me, en zou graag dezelfde dingen zien en doen, soms. hier alles goed. alleen zooo shit wat er is gebeurt. nou ja. ga zo door griet en geniet de wereld hier komt snel genoeg. veel plezier en blijve schrijve. gr andres -
25 Februari 2012 - 11:01
PAPS:
ZIT WEER MET EEN HOOP KIPPEHOK JE VERHAAL TE LEZEN...ZIE FICTIEF ALLES VOOR ME....WHAT A LIFE DEAR...PAK EN DOE WAT JE NOG KUNT DEZE LAATSTE MAANDEN MERANTIE...EN GEEF ONS NOG EEN PAAR HELE SPANNENDE MOOIE VERHALEN...
KISS OF A PROUD FATHER WHOU YOU MISS AND IS HAPPY TO BE ABBLE TO CLOSE AGAIN YOU WILL SOON IN THE ARMS.... -
05 Maart 2012 - 14:03
Rob Captiin:
Hoi,
Hoe gaat het daar? Hier gaat het goed. Gestopt met het werk op school. Ik ga mij nu helemaal richten op de praktijk. Inmiddels ook een praktijk begonnen in Spaarndam een prachtige plek aan de oude kolk west. Vandaag mijn eerste dag in Spaarndam voelt goed. Ik hoop dat het daar ook gaat lukken. Groetjes, Rob -
13 Maart 2012 - 13:49
Hans:
Hey Michelle. Majelle wil in contact komen met je! Althans dat zei ze vorige week op een regio-overleg tegen mij, vandaar dat ik je mail. Hoe gaat het verder? Ben je al een beetje aan het inpakken?
groet,
Hans -
20 Maart 2012 - 14:31
Michel:
hey michelle zo te lezen maak je nog steeds van alles mee he. heb je het nog een beetje naar je zin daar (stomme vraag natuurlijk) geniet er nog maar ff lekker van wand voor je het weet zit je weer in nl take care of your self gr michel
-
22 Maart 2012 - 22:03
RowieEpie!:
Nog 1 Maand te gaan & Iedereen kan jou weer omhelzen. Je hebt T maar mooi Gedaan. Jou reis,jou Herrineringen die je Nooit meer zal vergeten. Mn Zusje,< Zeg ik met Trots> ;-) Ik hou van jouw Mies! Kan niet w8ten je in mn armen te nemen. Wij, 4 Ever,Zussen! Lots Of Loves, Rowie! & Natuuuuuurlijk een Dikke Vette Hug Van April <3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
